Het begin is er!

Bloei! Oranje, geel, wit, blauw en roze. Het is nog niet spectaculair maar het begin is er.

De Narcissen in de speciekuip staan nu bijna allemaal in bloei, de erg laat geplante bollen uit het doosje voor €2 waarover ik eerder schreef en waarvan er nog niet veel gebloeid had, daarvan doen deze Narcissen het nog het beste. En ze bloeien nu dan ook tegelijk met het blauwe klokje dat rondom de kuip staat. Er is inmiddels ook ingezaaid in deze kuip, dus wanneer de Narcissen gaan verdwijnen zullen de zomerbloeiers al flink gegroeid zijn hoop ik.

De Klaprozen doen het ook steeds beter.

En dan alles wat mij verrast. De wilde of bos aardbei planten, er zijn er drie a vier verspreid over het tuintje, zijn flinke planten dit jaar en zijn druk aan het bloeien nu. Ze staan niet meer op de plek waar ik ze jaren geleden geplant had en ik dacht dat ze verdwenen waren, maar ze zijn er nog en zien er goed uit.

Dan zijn er een stuk of wat Koolzaadplanten die zichzelf vorig jaar uitgezaaid hebben en nu in bloei komen. Dan heb ik ook nog twee soorten Boterbloem in het tuintje, de gewone Boterbloem:

en de kruipende Boterbloem, hiervan zijn er een stuk of wat en vooral in de stenen bakken. Waarom ze het vooral hier goed doen weet ik niet, ze houden anders wel van wat vocht en in deze hoge bakken zouden ze volgens mij wat te droog staan.

En de eerste vaste plant die nu bloeit is de Viltige Hoornbloem. Niet meer zo spectaculair als in voorgaande jaren maar dat heeft als oorzaak dat deze wat overwoekerd is geweest, zie de gaten. Maar het plantje komt wel weer terug, zoekt altijd een weg naar de openheid.

De Potentilla staat op het punt om ook de bloemknoppen open te slaan, dan heb ik ook rode bloemen. Verder heb ik ook een Hertshooi ontdekt (Hypericum inodorum 'Rheingold') denk ik, weet het niet zeker. Ik zal de bloei afwachten. Maar ook deze heester is spontaan opgekomen.

Het wordt steeds leuker!

Heester, vaste planten en zaaien.

Eindelijk klaar met het verwijderen van de woekeraar (naam voor altijd onbekend). Het tuintje ziet er nu wel wat woest uit maar dat komt wel weer goed. Ik wist dat er veel gaten zouden vallen en dat ik ook veel zaad van de bloeiers van vorig jaar kwijt zou raken, dus moest er nieuw zaad komen. Mijn vrouw opperde om ook eens wat vaste planten in de tuin te zetten en ik dacht waarom ook niet? Dus vrij spontaan naar het tuincentrum gegaan om er daar achter te komen dat er nog niet veel vaste planten te koop waren. Mensen zien graag volle planten met de bloemen er al in werd mij verteld, waarop ik inbracht dat het nu juist de beste tijd was om vaste planten in de tuin te zetten. Maar de klant is koning (behalve ik dus) en zo kon ik niet alles vinden wat ik op mijn lijstje had staan. Had ik eigenlijk ook niet verwacht maar meer omdat niet alle tuincentra het hele sortiment aan vaste planten in huis hebben, niet omdat de klant nog geen vaste planten wil kopen.
Maar goed, waar ben ik mee thuis gekomen:

Coreopsis verticillata- Meisjesogen. 3 stuks

 

Rudbeckia Fulgida var. Sullivanti Goldsturm- Zonnehoed. 2 stuks

Echinacea purpurea- Zonnehoed (wordt ook wel Rudbeckia genoemd) 3 stuks.

Potentilla fruticosa Red ace- Ganzerik. 1 stuks

En zakjes met bloemenmengsels zaad.

Waarom de Ganzerik? Vooral om een gat op te vullen om te voorkomen dat er mensen door de tuin lopen. Veel mensen zijn tamelijk onbeschoft wat dat betreft. En de Ganzerik is een vrij gemakkelijke heester die ook nog eens lang bloeit, en deze die ik heb met mooie rode bloemetjes. 

Ik heb rekening gehouden met de zandgrond in mijn tuin dus vandaar deze soorten. Alleen de Echinacea purpurea is ongeschikt voor mijn tuin, deze houd van een klei of zavel grond. Maar niet geschoten is altijd mis en ik wou een soort die graag bezocht wordt door bijen. Ik zie wel wat het word.  

Bloeien ze al?

Meer over onderhoud.

Dat zo'n spontaan tuintje onderhoud nodig heeft, of eigenlijk beheer (als in beheersbaar houden) is onvermijdelijk. Vorig jaar kwam er door omstandigheden weinig van en dit jaar was ik vol goede moed begonnen met groot onderhoud. Toen kwam de pup, een Friese Stabij. Dus kwam het werk even stil te staan, maar is nu weer opgepakt. Ben ik nu niet veel te laat? Eigenlijk wel, want als je mijn vorige posts hebt gelezen dan ben ik vooral bezig die woekeraar (naam nog steeds onbekend) te verwijderen en dat levert kale plekken op in het tuintje. Vooral daar waar het in of tussen de Viltige hoornbloem (Cerastium Tomentosum) staat. Deze zou nu juist een mooi dicht geheel moeten vormen langs de tuinrand maar het ziet er nu wat armoedig uit, net nu vlak voor de bloei. Maar al die gaten geven wel weer ruimte om te zaaien, hoewel het al wat laat begint te worden. Alhoewel, met deze lage temperaturen die we hier in het noorden hebben zal het zaad ook langer nodig hebben om te ontkiemen en zaaien kan nog tot in juni. Maar in juni zou ik graag al wat bloemen zien dus zaai ik het liefst zo vroeg mogelijk.

Op dit moment vergt het beheer nogal wat uren werk maar dat wordt eigenlijk steeds minder. In het voorjaar is er een "groeistuip", dan gaat alles hard. Mid zomer is het al een stuk minder en na de zomer is er wat betreft het beheer weinig meer te doen wat betreft het weghalen van ongewenste planten. Als ik vanaf het begin van het jaar begonnen was dan zou het beheer niet veel moeite kosten. Zo'n spontaan natuurlijk tuintje is dan ook niet zo arbeidsintensief, maar hoe groter de tuin hoe meer werk erin kan zitten. Dit ligt ook aan het soort tuin, heb je bijvoorbeeld een veldbloemenweide dan is het eigenlijk alleen maar maaien op de juiste tijdstippen. Maar door bezig te zijn in je tuin geniet je er ook echt van, ik wel tenminste.

Selektief onderhoud.

Zoals ik in mijn eerste blogpost al schreef zal ik niet alles spontaan zijn gang laten gaan. Bepaalde planten zijn nou eenmaal te sterke woekeraars of erg hardnekkig. Naast de onbekende woekeraar (misschien dat ik eens zal weten wat het is) zijn er de volgende planten (geen onkruiden want die bestaan niet) die ik bestrijd door ze uit te trekken. Ten eerste is daar het kleefkruid. Dit ogenschijnlijk teer plantje is toch in staat om bijna overal doorheen te groeien, als het moet door een grote en dichte Cotoneaster struik/haag. Vermeerderd zich door zaadjes die, net als de hele plant, bedekt zijn met kleine weerhaakjes, vergelijkbaar met klitteband. En ja, de natuur heeft het klitteband miljoenen jaren geleden al uitgevonden. Hierdoor kan het zaad zich vastkleven aan alles wat er mee in aanraking komt, zoals mens en dier en kan daardoor zelfs over grote afstanden verspreid worden. Zit het eenmaal in de tuin dan trek ik het uit zodra ik het zie. Het oogt niet alleen teer, het is het ook letterlijk. Pak het plantje te hoog vast en je trekt het uitelkaar, knapt gewoon af waar je het beetpakt en de rest groeit gewoon door. Hierdoor blijven de wortels dan ook altijd achter in de grond, maar vaak genoeg de plant van de wortel af trekken verzwakt de plant en uiteindelijk zul je winnen. Tenminste dat hou ik mijzelf voor.

 Door Rasbak - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11106187

Dan is daar de Vrouwenmantel, Alchemilla Mollis, jaren geleden door mijzelf aangeplant als borderplant. Had ik dat maar nooit gedaan. Kernwoord; wortelstok. Door die wortelstokken wandelt de Vrouwenmantel vrolijk door de tuin en is als plant vrij overheersend, de Vrouwenmantel is in staat andere planten weg te drukken en als je deze haar gang laat gaan veranderd je tuin langzaam maar zeker in een Vrouwenmantel zee. Uit trekken dus en dat vergt soms wat spierkracht door de eerder genoemde wortelstok. Ik probeer het zo secuur mogelijk te doen om alle wortels boven te krijgen, want blijft er ook maar een klein deel van de wortel staan dan komt de plant weer vrolijk terug. Ik vind het geen lelijke plant maar is door het overheersende karakter niet gewenst. Heb ik door tijdgebrek even geen tijd voor de tuin dan is de Vrouwenmantel aan het feesten. Maar eens zal ik ook deze onder de duim krijgen.

 Door Rasbak 13:31, 19 June 2007 (UTC) - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2264715

De Paardebloem. Deze wordt beheerd, dat wil zeggen, mag in de tuin staan maar niet teveel. Eigenlijk een gemakkelijke plant om te beheren, namelijk de zaadkop verwijderen voordat deze zich open vouwd. Ik hoef er eigenlijk ook niet voorzichtig mee om te springen want de Paardebloem komt hier in het dorp in overvloed voor, dus zelfs als ik ze allemaal verwijder dan zal er zeker weer zaad in de tuin terechtkomen. Trouwens een goede zaak dat de Paardebloem hier in het dorp welig tierd omdat er daarmee volop voedsel voor bijen is. Naast de opvallende fel gele kleur van de bloem is dit ook een reden voor mij om de Paardebloem in mijn tuin te laten groeien. Mijn tuin is immers ook het plaatselijke restaurant voor beestjes.

Gras. Hoewel gras best mooi kan zijn met verschillende typen aren wanneer het gras in het zaad staat, heb ik het toch liever niet in de tuin. Ook gras kan gaan overheersen, niet overal, maar pleksgewijs. Waar een graspol staat kan bijvoorbeeld ook een mooie Korenbloem staan. Wat ik wel beheersd laat staan is een pol Biezen gras. Ook deze is spontaan opgekomen in de tuin wat toch wel opmerkelijk is omdat de tuin bodem uit lichte en droge zandgrond bestaat. Biezen houden van vocht en kunnen ook een hele winter met de voeten in het water staan. Die in mijn tuin kan dus ook niet echt gaan woekeren, het is hier te droog. Maar omdat deze Biezen pol zo spontaan hier opkwam en gedijd, op een tegennatuurlijke plek, mag ie blijven staan. Ik hou wel van een beetje tegendraads.

Dit is het wel zo’n beetje over het beheer van mijn tuin. En hé, het regent niet! Laat ik de theorie maar even in de praktijk brengen.

Bloeit de Korenbloem al?

Eindelijk voorjaar!

Maart was nog relatief warm waardoor het leek alsof het voorjaar was begonnen, maar April was een domper op de vreugde. Net toen de wilde Crocussen goed in bloei stonden kregen we herfst weer. Toch kwam aarzelend het nieuwe leven op gang wat vooral te zien is aan de Sneeuwbal (Viburnum Farreri) en de Berk die nu vol in blad staan. Ook de zomer bloeiers komen langzaam maar zeker op gang. Als eerste zijn de Klaprozen begonnen (Papaver atlanticum, Donzige klaproos/Spaanse klaproos) Dit is tot nu toe de meest succesvolle bloeier in mijn tuin, hoeft niks aan gedaan worden, zaait zichzelf uit en bloeit het gehele voorjaar tot in de zomer. Deze van afkomst mediterrane plant heeft eigenlijk een warm zonnig plekje nodig, maar doet het toch verrassend goed in de voortuin die op het noord oosten ligt. De voortuin is dan wel weer beschut en heeft lange tijd de zon er in aangezien ons huis geen hoge muur heeft en het dak afloopt naar voren en naar achteren. Pas om een uur of vier komt het grootste gedeelte van de tuin in de schaduw.
Wat de bollen betreft, de bollen die gepoot zijn geven nog weinig resultaat, maar je kunt ook niet teveel verwachten van een zak met 50 bollen voor €2. Ik heb twee Crocussen gezien, de Hyacinten zijn nog nergens opgekomen net als de tulpen, maar de Narcissen doen het wel goed, de bloemknoppen zijn verschenen! En het blauwe klokje (Scilla Siberica) die altijd al in de tuin heeft gestaan begint hier en daar te bloeien. Er staan verspreid over de voortuin pollen dus komt er eindelijk wat meer kleur.

Is het al zomer?

waarom spontaan?

Omdat het leuk is. Maar wat is een spontaan tuintje? In ons geval een voortuintje waar we zo veel mogelijk de natuur haar gang laten gaan, soms letterlijk, maar meestal "onder begeleiding" anders veranderd de tuin in een wild grasveldje.

Het is begonnen met een berkeboom die opeens opkwam van een zaadje dat is komen aanwaaien. Dat is nu op het moment van schrijven bijna vijf jaar geleden en het was in het jaar dat wij getrouwd zijn. Voor mij en mijn vrouw is deze boom onze trouw boom. De berk staat rechts vooraan in de tuin en dat is een prima plek. Verder is er nog spontaan een cotoneaster, een liguster en een klein eikeboompje opgekomen in de loop der jaren. Daarnaast komen er elk jaar klaprozen, wilde crocussen en eenjarige planten op van zaad afkomstig van de planten die het voorgaande jaar gebloeid hebben. Is het dan niet een zooitje? Vorig jaar wel, te weinig tijd om met de tuin bezig te zijn. Daardoor ben ik nu met meer tijd, de ongewenste woekeraars aan het verwijderen, vooral gras en een woekerplant die zich over de hele tuin verspreid heeft. Ik heb op het internet proberen te vinden wat die woekerplant is, maar ik kan tot nog toe de plant niet determineren. Het maakt ook niet veel uit wat de naam is, de woekeraar gaat er uit. Dus ja, de natuur spontaan zijn gang laten gaan geeft niet het beste resultaat als je dat letterlijk neemt. Om bloeiende planten ook een kans te geven moet er toch wat aan onderhoud gedaan worden. Het streven is om veel bloemen te hebben, het liefst het hele jaar door. Maar dan moet de natuur wel wat geholpen worden en wordt er ook gezaaid. Wilde bloemenmengsels en veldbloemenmengsels doen het zeer goed op de zanderige grond in onze tuin, maar het zichzelf weer uitzaaien van die planten levert niet genoeg nieuwe planten op voor een volgend jaar. Sommige soorten zijn wel succesvol, maar andere komen matig tot slecht weer terug. Het leuke is dat het elk jaar weer anders is, onze tuin veranderd continu. De winter is dan wel een tijd dat alles een beetje stilstaat, maar nu in het voorjaar is elke week te zien hoe de tuin veranderd. En ik heb geen idee hoe de tuin er over een maand uit ziet, over twee maanden, de zomer en herfst. Er is geen plan, behalve woekeraars bestrijden en in geval van te veel open plekken opnieuw bloemenmengsels zaaien. Ook dat is elke keer weer een verrassing. Ik weet welke soorten er in de bloemenmengsels zitten, maar hoe het opkomt weet ik niet.

Op deze manier tuinieren wordt in het algemeen 'niet normaal' gevonden, vooral in de herfst wanneer uitgebloeide planten afsterven. Iedereen hier in onze straat, en verreweg de meeste mensen hier in het dorp hebben van die open tuintjes met veel kale grond en hier en daar wat struikjes, want dat hoort zo. Onze tuin trekt in de zomer wanneer alles in bloei staat wel bekijks en dan wordt onze tuin weer wel bewonderd, maar buiten het bloei seizoen, schande! En daar heb ik mooi schijt aan alhoewel ik daar niet de tuin mee kan bemesten. De tuin is van ons, niet van een ander. Wij genieten ervan en dat is belangrijk, wat een ander er van vind is niet relevant. 

En zo is dat!